werkweek 8

En ik zit zowaar alweer in de achtste week.  Ik heb nog nooit meegemaakt dat een stage zo snel gaat. Dat is een goed ding van elders werken dus; je maakt heel veel mee waardoor de dagen voorbijvliegen.

Onderhand behoor ik op het werk ook al tot het interieur geloof ik; deze week ben ik al een aantal keer als zaaloudste ingedeeld; wat betekent dat je een zaal onder je hoede krijgt. Als nevenfunctie moest ik ook steeds de injecties klaar maken; dat werd steeds meer en meer deze week. Heel erg veel prikken zetten en medicatie via infusie doen. Een aantal hebben hun specifieke verdunningswijze; het loont dus wel om dit meerdere dagen te doen.  Af en toe frustratie; als wij wel hadden aangevraagd en de andere kant niet; dan wordt dit gemakshalve uit onze voorraad gepakt waardoor je opeens weer zonder zit. En de apotheek je terugbericht dat je je voorraadje net gehad hebt..zucht.  Maar je wordt wel inventief zo ;-)

Ondertussen is er weinig dat ik nog wil leren op de afdeling; behalve het draaiende houden van de zaal. Ik merk al dat dat prima lukt als zaaloudste of zaalverantwoordelijke; wanneer je je niet met de medicatie en infusies hoeft te bemoeien. De stagiaire met wie ik vandaag zou werken kwam niet opdagen; en een andere jongerejaars stagiaire was regelmatig ' kwijt' . Dat gebeurt hier overigens vrij vaak. Dan vraag je af waar je collega's zitten; en dat is op willekeurige delen van de dag in de keuken, omkleedruimte; of in de zaal aan de ' stamtafel' . En dan ook gewoon zitten. praten. over studie of god knows.  Ik vraag me ook echt af hoe sommige 3e jaars (of 4e jaars ) het straks gaan doen in het werk; omdat sommigen echt weinig initiatief hebben zeg!  Maar er zijn gelukkig ook genoeg hardwerkende meiden tussen. Je moet er gewoon goed in zijn om anderen taken op te dragen, afhankelijk van hun leerjaar; dat is heel normaal hier.

Ondertussen geniet je wel van het land; de mensen. Ik ben (afgezien van de medicatievoorraad) zelden gefrustreerd geweest. Dat maakt ook niets uit, want zo gaat het hier; en iedereen is gewoon heel relaxed. Als ik de (zeer drukke) Kwata weg wil oversteken met de spits hoef je niet te wachten; elke auto laat je voorgaan. mensen groeten (vandaag een grote bruine man met een oude vissershoed op..op de fiets. die bleef maar lachen en zwaaien..;-)  En helemaal als ik met Sophie loop, blijven altijd mensen staan praten; vragen of je hier wilt wonen. (met als steevast antwoord van mij dat ik het toch wel erg warm vindt; en dat de omas en opas Sophie gaan missen.  Maar ik zou niet weten waar ik hier met mijn schapenhonden zou moeten doen. .

Anderzijds verbijt ik me wel eens om de gemakkelijkheid: de troep die in het water ligt; alle rommel.Hoort er ook allemaal bij. Nou, ik ga nog een dagje ertegenaan. Hopen dat de casus afgerond wordt deze week. Morgen mijn planning voor komende 8 weken inleveren bij de begeleidster buitenlandse studenten. Ik hoop in ieder geval op de intensive care terecht te kunnen. Of de CCU, of de kinderafdeling. We zullen zien.  Ik heb het idee dat er weinig vaardigheden meer te leren zijn op Interne; behalve meer kennis opdoen van de vele ziektebeelden die je tegenkomt; er worden hier veel klinische lessen gegeven; vaak door co assistenten, erg leuk!

Volgende week nog 2 dagen werken, en dan lekker 5 vrij. Andre even ontlasten met Sophie. So doet het prima; Andre ook trouwens. We hadden een pakje met de post van opa en oma vandaag; met een nijntjes jurk. Sophie had direct door dat Nijntje erop stond en was heel blij.  Verder heeft ze een Papaya gegeten; we hadden hem doormidden en ze zat er tot haar oksel in... bleeehhh.. maar was leuk voor de foto.

Ik denk dat Andre morgen met haar naar de dierentuin gaat; waar hij een abonnement op genomen lijkt te hebben. Maar het is in ieder geval een mooie rustige plek; Sophie ziet de apen nu goed; vindt ze heel leuk.  Kwatta apen zie je hier dus veel; soms ook bij mensen thuis.

Volgende week wil Andre gaan schildpadden spotten. Dan volgt er weer wat avontuurlijker nieuws dus.