Vakantie en Powaka kreek

Ik was vergeten dat ik nog 2 inhaal daagjes had; gelukkig kwam ik daar voor maandag achter, en verscheen weer trouw op de adeling. Ondertussen heb k als een idioot aan mijn stageverslag gewerkt; welke een week eerder moest worden ingeleverd dan dat ik in mijn hoofd had..(tsja, je zit zo ver bij de realiteit van school vandaan..)

Woensdag ging Andre een dagje met de veearts mee; eens kijken hoe ze dat hier deden. Ik had dus volledige oppas; ook leuk maar wel een stuk anders dan werk! Het was voor Andre een bijzonder dagje. Ten eerste bleek de veearts geen veearts te zijn. Hij werkt voor het ministerie van veeteelt, als boerenbezoeker en voorlichter over veeteelt. Het was echter de enige persoon in deze contreien met enige affiniteit voor groot vee, en enige medische kennis omtrent hetzelfde vee.
De dierenartsen welke Paramaribo kent houden zich enkel bezig met kleine huisdieren; en hebben gewoon geen zin in bezoek aan de boeren. En deze man komt dus wel; dus wordt die ingeschakeld door deze boeren. Rare situatie; want dezelfde veeartsen die weigeren naar de boeren (eigenlijk boertjes) te komen helpen deze man ook niet verder, en wat deze man bij de dierenarts inkoopt (zoals ontworming), zijn dus consumentenprijzen.  Andre had in elk geval een leuke dag; want ze hebben gezamenlijk alle weggetjes rond P'arbo gereden, bij (vaag)bekende boertjes stoppend om de enorme Pommelo's uit bomen te plukken, evenals sinaasappels, een soort appels, papaya's en god weet wat. Hij kwam zwaar beladen thuis; en had ook een beter beeld van de gemiddelde boer hier.

Ik ben deze week nog langs kindertehuis Stichting Samuel gelopen. Ik was via mijn teamleidster van mijn werk in Nl geattendeerd op deze stichting, welke banden heeft met inwoners in een dorpje bij mij in de buurt. En natuurlijk wilde ik dus gaan kijken. Het waren twee vestigingen, maar degene waar ik binnenliep was voor de jongere kinderen. Er was een 3tal volwassenen aanwezig; de meeste kindjes waren naar school. En een paar waren nog niet schoolplichting. Schattige kindjes welke gelijk met Sophie ervandoor gingen. Alles zag er netjes uit; petje af voor mensen die zich zo inzetten voor deze kinderen; en voor de kinderen die opgroeien zonder ouders, en veelal wisselende volwassenen welke zich inzetten voor de stichting. Een van de volwassen dames vertelde dat zij voorheen wel stagiaires kregen uit Nederland, maar dat dit al even niet gebeurd was helaas.Ik sprak af nog een keer langs te komen; Sophie kan wat spelen met de kinderen, en misschien kan ik wat voorlezen o.i.d.

In het weekend zijn Andre en ik met een uitje van mijn afdeling meegeweest naar Powaka. Een recreatieplaats in de ' outback' , net zoiets als Cola Kreek, maar minder commercieel.
We moesten om 7 uur 's morgens in het ziekenhuis aanwezig zijn, op de ' opleiding'. Leuk om er dan achter te komen dat er kennelijk verschillende meningen bestaan over hetgeen ' opleiding'  inhoudt. Maar na 2 x rond het ZH gelopen te zijn vonden we toch deze opleiding. Gelukkig was er nog een collega op tijd. De bus kwam om 8 uur, met de organisator van het tripje, dus mooi op tijd voor Su's begrippen. Ik had Andre smorgens al op het hart gedrukt zich niet te haasten; maar we waren evengoed al om 7 uur aanwezig..

Wel een heerlijke dag gehad. Sophie was heel zoet in de bus; eerst heeft ze een tijd op mijn benen staan dansen, achteruit zwaaiend de bus in, het is een clown. daarna viel ze gelukkig in slaap. Het was een uurtje rijden. En heerlijk koel water, op een idyllisch plaatsje. Veilig om te zwemmen, ik ging er ook maar vanuit, gezien de grote hoeveelheden mensen die er dagelijks kwamen zwemmen. Kleintje vond het water wel wat koud, en je hoort haar haar adem inhouden als ze wat verder het water ingaat. We hadden een mooie drijfband voor haar gekocht, welke ze verafschuwde. Maar ze is wel even wezen 'zwemmen'.

Nasi, bami en kippenlevers ontbraken natuurlijk niet; dat smaakte wel lekker naast ons broodje pindakaas. Oh, ik zag nog wat in het water drijven, en toen ik het opschepte bleek het een jong kolibrietje te zijn. Die was vast door de slagregens uit een boom gevallen. Maar ja, het was pas 10 u s morgens, ik wist ook niet wat ik met het diertje moest, die flink doorweekt was. Ik heb hem op een droog plekje gezet, en ben voor we weggingen weer gaan checken of hij er was, dan had ik m wel meegenomen, wie weet had hij het op honingwater gered. Maar het beestje was al weg. vast dood. zonde, zo'n leuk kolibrietje.
De weg naar huis was iedereen rustig. en Sophie? die was lekker in slaap gedommeld.