Babe in het binnenland; Raleighvallen en Voltzberg

26 juni 2014

Alweer een tijdje geen post; aangezien we maandag al vliegen zijn we nl. nog even alles uit onze 'vakantie' te halen wat erin zit. Misschien vreemd om dat juist de laatste week te doen; terwijl je er al 5 maanden zit...

Maar goed; wij wilden nog, mét Sophie, wat meer van Suriname zien dan de omliggende gebieden. Het is vrij kostbaar om een stuk weg te gaan. Binnenlandse vluchten daar ben ik niet zo van; en bovendien lijkt mij dat het middels een vlucht niet mooier hoeft te worden dan dichterbij en per boot. De grootste uitdaging was het voor ons om een bijna anderhalf jaar oude dreumes mee te nemen. Volgens inlichtingen bij de organisatoren was het mogelijk, ook het wandelen (met draagzak en een fit gestel uiteraard). We hoopten dat So zich een beetje zoet zou houden want voor de medereizigers is een zeurende babe natuurlijk erg vervelend. De toch per bus/auto was ca. 5 uur, waarvan 3,5 u. over soms zeer hobbelige, niet geasfalteerde wegen. (het is regenseizoen, wat voor nog wat modder kan zorgen). Daarna ca. 3 uur per boot: we hadden al een reddingsvestje voor haar maat aangeschaft.  En bewapend met Sultana; sap en andere zoethoudertjes die ze normaal niet zo vaak krijgt zijn we het avontuur aangegaan.

17 mensen gingen mee! een grote groep; geboekt bij Rubens Toers, waar ik op kwam middels een medereiziger die ik in een vorige tour had ontmoet. Het was een schappelijke prijs: 235 euro; ik heb ze van veel hoger gezien. Voor een meerprijs van 40 euro hadden wij bedden in plaats van klamboes. dat slaapt makkelijker met Sophie. Er waren overiges ook prive kamers, voor nog wat meer.

Per 4x drive bus en terreinwagen gingen we op pad. Vele liters water en fris mee; een koelbox vol met ijs. Gids Venski stapte in; volgens de andere meiden was dat een goed gegeven omdat hij kennelijk erg veel van alle beestjes afwist in het bos; en met name van de spinnen (brrrr). Onderweg werden nog ananassen ingeslagen, en een pommelo (enorme grapefruit) werd geslacht met zijn kapmes.

Sophie vond het leuk in de bus; ze viel snel in slaap; onderweg een keer de benen gestrekt; waar Venski ons wees op de kikkerdril welke in regentijd floreert in de plassen water. Verder mooie plaatjes; langs (indianen) dorpjes, door dorpjes, savanna landschap, man die in de rivier zijn ute (pickup) staat te wassen; en altijd maar weer die rode wegen.  Sophie was superlief tot we bij de boot aankwamen. Daar hebben we de hele meuk moeten overladen in 2 korjalen en zijn we de Coppename rivier opgevaren. Sophie vond het heerlijk op het water; en had snel vrienden gemaakt met een van de meiden die meeging.  Verder bleef ze mooi op haar plek zitten. Onderweg spotten we nog brulapen, doodshoofdaapjes en wevernesten in een boom (hangende vogelnesten), welke door 1 van de jongens werd opgevang als 'bevernest' welke hij nog vaker te horen kreeg.

Na anderhalf uur betrok het, ging het regenen. Wel een paraplu mee voor So en mij (poncho werkt niet bij zo'n kleintje). Wat een kl**e weer; ik denk dat we allemaal konden huilen. in de verte onweerde het; iedereen was koud en nat (ondanks poncho's), en het goot en bleef gieten. De enige die bleef lachen (en dat hoorde je ook) was Sophie; doe gelukkig redelijk droog bleef onder de plu.

Aankomst in het bijna donker. En wauw!!! wat een enorm mooie plek, konden we nog net opmaken. Een enorm open gebouw; een wijde open oeverplaats, echt heeel heel erg bijzonder. Alle troep uit de boot; en we spotten direct al doodshoofdaapjes in het gebouw, in de palen zelf.

Wij sliepen als enige in het beddengedeelte. Wat achteraf bezien op een ontzettend stomme plek stond, namelijk tussen het eetgedeelte annex avondvermaakdeel en de keuken in. Klein keukentje overigens, voor een comple dat wel 100 mensen kan bergen. Ook niet echt veel wc's voor zo'n complex; 1 wastafel.. that's Suriname..  net niet ver genoeg doorgedacht. Maar verder echt een geweldige stek. Bedden waren schoon en opgemaakt; eten was goed (eigen kokkin Audrey). Sophie op bed achtergelaten, en brrrrr binnen no time had Svenski zo'n smerige vogelspin gevonden, 5 m. afstand was dichtbij genoeg voor mij; anderen wilden m op het gezicht...(WHY????) maar goed.

's Morgens werd ik wakker van de aapjes welke boven de bedden renden. Hee, dat vond Sophie ook leuk! we hebben een banaan meegenomen om ze nog even wat vervelender te maken dan ze al waren. Dit was weer eens wat anders dan 'de poes kijken'voor Sophie. Hoeveel dreumessen maken zoiets nu mee? of volwassenen, haha.. wat een ervaring, echt geweldig!

Deze dag naar de Voltzberg gelopen. Alles moest wat in overeenstemming met nog een groep Belgen, en er was ook nog een groepje Amerikanen die kikkers onderzochten. Dus toen wij het pad naar de Voltzberg namen was de fauna wel verdwenen (of misschien was het er wel, maar zagen we ze niet..)

17 mensen is sowieso erg veel; sommigen houden de moed erin door te zingen (tsja je bent in de jungle, geniet er dan van..met zingen zien we helemaal niets), en ondanks eerdere pogingen van de gids om ons droge voeten te laten houden werd er later vaart in gezet en kreeg iedereen natte voeten(het was erg drassig),en de gidsen vertelden plichtsgetrouw e.e.a., maar ik had er toch wat meer van verwacht. wederom: 17 mensen opwachten kost veel tijd. 

Voltzberg op; steil maar heel goed te doen; Ik had dubbele bepakking omdat Andre Sophie meenam (respect, want die weeg ook wel wat van 14 kilo denk ik); en een adembenemend uitzicht boven op de top. Terug alles doorgelopen zonder pauze (en het is een ca. 6 uur durende wandeltocht; had van mij niet gehhoeven, dat gehaast), en op het einde wachtte een kleine waterval waar we heen uitgestapt waren. Heerlijk in het water (er schijnen sidderalen te zitten; maar volgens de gids was het veilig genoeg; en yes; niet lekkerder dan al dat zweet van je af te spoelen. Andre bleef aan de kant met Sophie. Bij thuiskomst zijn wij met zijn 3tjes de stilte van de grote platte rotsen in de rivier gaan opzoeken en hebben heerlijk in de avondzon nog in de rivier gelegen, waar het water lekker rustig was, terwijl papegaaien en toekans overvlogen. Wat is het hier mooi zeg!! 's avonds naar de airstrip gelopen, waar we parasolmiere tegenkwamen, toekans (veraf) en papegaaien (alles ver af). Iedereen was nog in onwetendheid hoe Nederland tegen Spanje had gespeeld. De meneer van de airstrip heeft toen radiocontact gemaakt met Paramaribo (ja echt...echt prachtig); en de uitslag bleek 5-1. reden voor een feestje..

Heerlijk gegeten, en lekker met de groep nageborreld; gekaart; leuke dingen gedaan. Allemaal rozig van 10 uur wandelen. We hadden echt een heel erg leuke groep; dat moet je ook altijd maar treffen; maar iedereen, ook de meest ongetrainde, is mee de berg op geweest; en niemand klaagt, respect dus.  Zondags zijn we naar de Raleighvallen (ofwel de moedervallen) gelopen, ik vond er zelf niet zo veel aan; een enorme stroomversnelling, maar als je dat nog nooit hebt gezien is het wel indrukwekkender. Met Sophie kon ik er toch niet in, Andre is wel wat gaan bubbelen en bruisen. Poepluier op de rotsen verschoond; vast de eerste keer dat dat hier gebeurde..So is zo onderhand alle plekjes al gewend.

Het begon terug te regenen dus flink doorgelopen; liep niet makkelijk met de blaren die ik van gisteren had. Was niet de enige dacht ik zo.. Ook nu werden 'thuis' weer de vogelspinnen uit de mouwen getoverd. Ik wen er nog wel eens aan..  De gids van de andere groep had zon beest op zijn schouder gezet. Zeer hilarisch natuurlijk wanneer een van de Belgische meiden nietsvermoedend opeens de spin spot.. Smiddags brandhout verzameld voor een kampvuur. Kikkers gespot met de Amerikaanse kikkermeneer ;-).

Het feest van de laatste avond was goddank naar het andere gebouw verhuisd; meer ruimte, en ook prettiger voor ons; want het was echt een erg gehorige slaapplek, ons bed. De jongens van de boot hadden trommels en muziek mee; er werd flink gedanst, rum geschonken; maar op tijd ben ik weer lekker bij Sophie in bed gekropen. 

S Morgens zijn Andre en ik samen vroeg opgestaan om nog een poging te doen beestjes te zien op de airstrip. er schijnt zelfs een jaguar gezien te zijn. Helaas weer geen geluk; wel sporen van een gordeldier. Er lag een oud vliegtuigwrak, waar wij niet heen gegaan zijn; snel op tijd weer naar het ontbijt; en hierna kon Sophie weer lekker rondhobbelen over het terrein. Wat een genot t.o.v. Paramaribo was het zeg, om zonder verkeer je kind even los te kunnen laten, of geen smerige dieselwalmen in te ademen! Dit was een van de plekken in Su waar ik echt heel veel genoten heb in elk geval, ik denk iedereen wel en Sophie nog meer :-) Ook vogelspinnen is ze (nog) niet bang van in elk geval. Apen heeft ze gezien, tientallen vogels, insecten aangewezen, ze heeft in de rivier gelegen en op de Voltzberg staan springen.  Wat wil je nog meer  beleven :-)

Terugreis ging vlotter dan heen. Onderweg lekker gegeten, na de boot. En Sophie heeft de gehel boottocht geslapen, lekker makkelijk. De bustocht duurde lang; iedereen was er wel weer eens klaar mee. Wel nog een enorme (gif) slang gespot voor de bus, altijd leuk natuurlijk. We reden soms door grote kuilen, en dan hoorde je Sophie vrolijk 'heheheheee' die dat prachtig vond, en zo de glimlachen van een ieder weer tevoorschijn toverde. Op de terugweg zijn we nog gestopt bij een monument waar in 1984 een SLM vliegtuig is neergestort. 11 mensen overleefden, incl. een hondje. echt heel erg treurig, om er bij die enorme motoren stil te staan (ze liggen er nog), en dat drama voor je te zien. Storend wanneer een van de groepsleden net een leuke sms krijgt en dan hard begint te lachen, wat gewoon niet thuishoort op zo'n plek. Anderen nemen de moeite niet om te kijken. Misschien een ver van je bed-show, maar het is nogal wat, wat daar ligt;  en kennelijk verwacht ik dan gewoon te veel van mensen. Of word ik oud...;-)

De terreinwagen had een probleem en werd bij het plaatjse Zanderij omgewisseld voor een andere auto en een paar uur later waren we in P'arbo. Lekker gezapig de taxi gebeld om ons thuis te brengen (doen we anders nooit), maar ik was het echt zat om weer 2 bussen in te stappen.  Zelfs Sophie, die we niet hebben gehoord tijdens de 4 dagen, zat nu te mopperen in de taxi.  4 volle wastrommels gedraaid..de volgende dag.

Maar wat hebben we een heerlijke tijd gehad zeg! Het zou nog mooier zijn als we een volgende keer bedden op een andere locatie hadden (zoals de privekamers, die hadden ook een mooi uitzicht over het water); en een kleiner groepje omdat je dan toch echt wel meer dieren zou kunnen spotten (hoop ik), maar goed, dan betaal je ook meer. En mis je de gezelligheid misschien ;-) Eten was goed en in overvloed. Gids was vlot en wist veel; maar kwam niet overal uit de verf. Als Andre en ik een onbekende vogel o.i.d. spotten noemden we het dan ook wel de 'venski' vogel, omdat hij er ongetwijfeld al eens een groep biologen o.i.d. heen had geleid in de diepten van het Surinaamse oerwoud ;-) krijg je vast als je vaak troepen blonde meiden moet rondleiden.. wel gaaf, als dat je baan is trouwens.

 

 

 

Foto’s

2 Reacties

  1. Helen:
    27 juni 2014
    Hey lieve Marit!
    Wat een prachtig avontuur hebben jullie beleefd! Ik heb me even ruim 5 minuten in een prachtig oerwoud gewaand in mijn gedachten, zoals jij het omschreef :-) ! Wat dapper dat jullie dit hebben gedaan met Sophie mee! Maar ook wel weer heel bijzonder dat jullie dit zo met elkaar hebben kunnen doen! Dat jullie die larf hebben geproefd zeg....ahhh!! maar goed kokos is niet vies ;-). En wat grappig van die voetbaluitslag! ouderwets radiocontact..heel leuk!
    Ik wens jullie een hele goede vlucht maandag! En hopenlijk tot snel! Liefs van Helen
  2. Wendy:
    27 juni 2014
    Leuk om te lezen Marit!!! Geniet van jullie laatste weekend en goeie vlucht terug!!

    gr Wendy