Onder de Manjaboom: nog even doorbuffelen

Zo, wat kan ik allegaar opschrijven over de afgelopen week. Aangezien ik lekker druk ben met mijn stage en opdrachten voltrok het verdere leven zich zonder door mij opgemerkt te worden.

Iedere dag is het weer een heerlijk vakantiegevoel wanneer je in de warmte naar de fietsenstalling achter het ziekenhuis loopt (een fietsenstalling die alleen door de Nederlanders en Belgen wordt gebruikt overigens.. De Surinamers rijden nl. auto of scooter. Het is niet vreemd dat 60% van de Surinamers overgewicht heeft). Maar dat vakantiegevoel: zulke relaxte mensen die je tegenkomt; altijd een ' hallo hoe gaat het' ; zelfs van de mensen die eruit zien als zwervers ( en dat wellicht ook zijn). Je loopt langs een paar palmbomen; de man die wacht houd in de fietsenstalling had voor mij kokosnoten geraapt toen ik zei dat ik die zo lekker vond. Dus kreeg ik opeens dag na dag een kokosnoot mee met recept hoe ik het moest stoven ;-) Als je zo'n groot ding openmaakt weet je ook waar de kokosvezels vandaan komt.

Andre durfde (gelukkig) niet met een kapmes aan de gang..een flink aantal van mijn patienten is opgenomen met kapverwondingen...maar zijn leatherman had een mooi zaagje, dus het huis lag al snel vol met kokosvezel en kleintje vond het allemaal prachtig. gaatje in het (kokosnoten) oog; rietje erin..heerlijk die kokosmelk! maar eigenlijk hoort de melk te komen van die jonge groene kokosdingen. Die heb ik ook al gesignaleerd bij het ziekenhuis overigens..ik ga die meneer van de fietsenstalling maar even vragen hoe ik zo'n ding omlaag krijg :-)

Drukte op het werk. De laatste twee dagen was het volle bak, en we waren zwaar onderbezet. Het was mijn teamleidster, een vpk in de medicijnkamer en ik, en nog 2 Filipijnse vpk's die de taal nog niet machtig zijn en waarbij ik me van één afvraag of hij daadwerkelijk is afgestudeerd of dat het hier nu zo anders is dan in de Filipijnen. Maar het is ook mijn taak om die ene nog te begeleiden (voor mijn stageopdracht); en we hebben ca. 20 mensen onder de hoede die af en aan naar Ok's gaan en terugkomen;; onderzoeken moesten worden gedaan; 6 ontslagen en die bedden werden ook opeens weer bezet door nieuwen, de artsenronde en wondzorg er tussendoor. Even ademhalen en een slok water; en weer verder met al het papierwerk, controles, infusies, rondbellen om vervoerders te zoeken; op zoektocht naar zuurstofapparatuur; oplossen van drainlekkages; bloed prikken en zorgen dat het wegkomt en de resultaten bij de arts komen, en het valt niet mee als apparatuur niet altijd goed voor handen is. verder nog de artsenvoorschriften uitvoeren en oh er was nog een zeer instabiele patient die we goddank stabiel hebben kunnen krijgen; en die de halve dag in beslag nam omdat hij op het randje zat. zeer (in)spannend allemaal. Ondertussen voelt het aan alsof je in de zee ondergaat; je kunt net bovenkomen, en dan spoelt er weer een nieuwe golf over je heen.

Hoe kunnen die mensen zo werken?? dat verdrinkingsgevoel was bekend onder mijn collega's. De afdeling was zo druk dat je met een paar mensen geen structuur kunt handhaven, zo zwaar onderbezet.. oh, en dan komt 's morgens ook nog even het chirurgenteam zaniken dat de overdracht toch sneller moet omdat zij anders later moeten beginnen met opereren omdat ze op patienten moeten 'wachten'. De artsenronde begint ook om half 8; dus alle dokters stonden kennelijk te trappelen terwijl we toch echt ook nog een lijk moesten afleggen voordat de rest van de dag 'losbarst'.

Kortom; de dagen vliegen voorbij. Maar wel ontzettend leuk, leerzaam, en echt goede vpk's van de afdeling waar ik mee werk, een heel erg leuk team. Ik kreeg een grote pluim van de teamleidster dat ik echt heel goed werkte en ze veel aan me had. Ik hoefde me over een voldoende dus niet druk te maken.

Ondertussen werk ik nog door aan de afronding van mijn opdrachten; en staat om half 4 die lieve kleine Sophie voor de deur te wachten met een grote lach totdat ik weer thuiskom.

Gisteren was Andre met haar naar de Vlindertuin (wederom) zodat ik even ongestoord aan mijn schoolopdrachten kon. (lief!!!) Niet bang voor vlinders dit keer, wel voor de ballon die ze aangeboden kreeg bij de kassa ;-)

Vandaag (zondag) wilde ik ook een dagje eraan, maar smorgens viel de stroom uit en kwam er pas rond de avond weer op. dat werd een dagje 'relaxen' dus. Ik trek zo dan wel mijn twijfels omtrent de 'hygiene' van de groezelige Chinese winkeltjes, waar dus ook de stroom uitvalt op de vers en bevroren producten...  Sophie vermaakte zich goed in haar zwembadje, het was weer bloedheet. En dit verhaal werd dus geschreven vanonder de manja (mango) boom welke een imposante plaats inneemt in onze tuin en zorgt voor een heerlijke schaduw en een overdaad aan mango's de afgelopen maand. Onze Hindu buurvrouw had een feest;  we hebben al 2 dagen hapjes van haar gehad omdat ze teveel had ;-). Jan splinter komt wel door de winter.

Zo, tot de volgende week. Nog maar twéé weekjes te gaan !!!