laatste week werk en Ston Island

Het zit er alweer 2 weken op; maar mijn stage zat er toch echt op; 2 weken geleden. Het was een heerlijk weekje; alles is gesneden koek; maar je bemerkt die week toch wat makkelijker te worden omdat het er toch bijna opzit. Ik had nog 2 avonddiensten te gaan i.v.m. een schoolopdracht; en dat was ook wel weer boeiend. Een van onze patienten die eerder was opgenomen met een slangebeet; het was een beetje een bushman; en die beet was van een zgnaamde Makka slang; oftewel de ' bushmaster'. Deze man was in de jungle aan het overnachten, jagen, bomen planten; whatever de mensen hier doen met een perceeltje in het bos; en hij had waarschijnlijk ook wel wat op; met een weinig consistent verhaal en een dranklucht om hem heen.  Er was weinig met die man aan de hand; en hij werd na een week observatie ontslagen. Nou,  een paar dagen later dook hij weer op op de afdeling; hij had een hele boodschappentas vol mango's geraapt; voor ons zusters; en hij had een enorme tas vol met kwikwi; een vissoort, gevangen en meegenomen voor zr. Bis (mijn werkbegeleidr) die zijn fav. was kennelijk.  Dikke pret natuurlijk; maar die tas lekte en het visspoor ging over de afdeling terwijl de hoofdverpleegkundige het ding ergens probeerde te kwijten; afijn, volgens mij maak je dit alleen in Su mee.  Ik weet niet hoe vers de vis was..

En die avond dook hij weer op; dronken zwaaiend op zijn benen, vertellend dat hij weer een tas kwikwi en mango's had gebracht, omdat hij zo gek was op ons allemaal.. maar dat ze nog wel naar zijn slangebeet moesten kijken...wat niet gebeurde natuurlijk. Ik kon m weer wegsturen; maar daags erop verscheen hij weer, met hetzelfde..dronken. Geen idee hoe het met hem afliep; want mijn week zat erop. maar dat soort dingen houden wel de jeu erin dus.

Naar huis fietsend kom ik langs het sportcafe, waar Andre Hazes keihard opstaat en de Nederlandse vlag waait; je waant je soms net thuis haha.  En zo kom je meer verrassende en verbazingwekkende dingen tegen. Een patient die Ciske de Rat imiteert;  een moslim in traditioneel gewaad die een blij hondje aan het uitlaten is (en dat is de enige hond die ik deze 4 maanden aan de lijn heb gezien); een heleboel Surinamers die echt trots op Nederland zijn; en dit ook luidkeels verkondigen. Het wordt overigens ook als status gezien; als je als Surinamer in Nl bent geweest.
Hoezeer die Surinamers ook achter kunnen lopen; op alle gebieden;  je wordt wel heel blij van die mensen omdat alles zo ongecompliceerd is.

Het is heerlijk om naar huis te fietsen 'snachts vanuit het AZP. Het is maar 10 minuten, dus goed te doen; en als je achter het AZP naar de fietsenstalling gaat waan je je in de jungle, zoveel vogels, insecten en kikkers hoor je. prachtig. De temp. is dan aangenaam gezakt; en voor het ziekenhuis passeer ik een tweetal bewakers die relaxed op een stoel buiten zitten; (iets wat alle Surinamers heel goed kunnen!); en zo pratend de nacht doorkomen in deze heerlijke temperatuur. Alles rook lekker naar gemaaid gras; wat wederom met de handmaaier werd gedaan (ongeacht de grootte van het veld!!).

Vrijdag was mijn laatste dag; en zaterdag ben ik naar Ston Island geweest. Alleen, Andre paste op Sophietje. Heel spannend, mijn eerste trip en ik moest al om 8 uur bij 't Vat zijn, Leuk groepje, we gingen via Jenny Tours, en we hadden een leuke gids, Ro, die lekker over plantjes en bomen kon keuvelen.  Eten genoeg mee; alleen toen we bij het Brokopondo meer aankwamen begon het te regenen.. dat kan natuurlijk in het regenseizoen. Ik was eerst al vogelspinnen (eventuele) aan het spotten in de pinahut welke de onze was..godzijdank niets gezien. Helaas geen klamboe mee; wat moet dat relaxed zijn om je nestje zo op te kunnen hangen!! maar nonetheless een zeer ontspannen dagje. Er kwam een flinke onweersbui over; en ik deed een schietgebedje dat hij de andere kant op waaide. No way dat ik in een boot stap met onweer.

Dat hoefde ook niet; en aldus werden we later tussen alle oude dode bomen van dit voormalig begroeide dal doorgevaren. Het was een klein stukje naar Ston Island. Het meest bijzondere aan dit eilandje was wrschl. het feit dat mensen echt in een dergelijke troep konden leven.
Niet het gebrek aan voorzieningen; maar meer de vieze oude gordijnen en de ontelbare lege vieze plastic bakjes die de zijkant van het  hutje sierden was wel bijzonder. Het eilandje was zelfvoorzienend voor deze  2 ' islanders'. alle soorten groenten van de markt werden hier verbouwd; erg leuk om te zien. ook een paar apen en schildpadden waren op het eilandje aanwezig. evenals een aantal pijnlijk stekende mieren, moet ik tot mijn spijt bekennen.
Nadat we nog even konden chillen zijn we weer naar huis gereden; Paramaribo bleek blank te staan, na het onweersbuitje. we hadden het kennelijk getroffen :-)